Het werk van Nicolette Klerk is onderzoekend en
sterk gerelateerd aan de omgeving. Zij past modificaties toe op haar onderwerp
en converteert ze abstract. Uitgangspunt daarbij is: de kunstmatige
werkelijkheid weergeven of rangschikken om haar vervolgens opnieuw te kunnen
samenstellen. Klerk is gefascineerd door interruptie en interactie in landschap
en door uniformiteit. Soms komen beide samen binnen een project. Haar eigen
aanwezigheid in de conversie of definitieve vertaling is daarbij evident. Het
vertrekpunt is fotografie, de presentatie bij voorkeur een installatie.
Het ontwikkelt zich door een abstract oog. Veelal is het beeld daardoor snoeihard, soms juist subtiel, zacht. Vereenvoudiging herwaardeert het onderwerp en leidt tot nieuwe inzichten.
Het ontwikkelt zich door een abstract oog. Veelal is het beeld daardoor snoeihard, soms juist subtiel, zacht. Vereenvoudiging herwaardeert het onderwerp en leidt tot nieuwe inzichten.
Het
beeld moet vervreemdend zijn en in het bezit van een kunstmatige, desolate
traagheid; slow motion. Binnen haar werk zoekt zij naar de juiste spanning, als ware
het een omgekeerd momentum. Deze vind zij wanneer er een
verstilling, een leegte merkbaar is en het landschap zich binnen het fotografisch kader kan manifesteren tot plattegrond of grondvlak. Dan ontstaat het
‘momentum-retrospective’, een powerfield ontdaan van functie en tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten